MARC
 |
MARC
Woerden 4 maart 1982 Dordrecht 26 januari 2019 |
Lieve, lieve, lieve Marc,
Een paar uurtjes voor jouw overlijden was je
nog bij mij. We hebben veel gelachen die middag, maar ook serieuze gesprekken
gehad. Met name over je hart. Je twijfelde over een eventuele volgende ingreep.
Je zei:
‘Ik voel me goed, waarom zou ik dat doen?’
Ik denk dat je daarin gelijk had.
Je nam je werk heel serieus, wilde je baan
niet verliezen. Na drie weken ging je weer aan het werk in plaats van twee
maanden thuis te blijven. Je miste je werk zei je.
Je maakte je nogal druk over mijn aanstaande
verjaardag. Ik moest nu wel eens een keer zeggen wat ik wilde. Het moest nu
geregeld worden. We bespraken Barcelona en Londen. Maar jij vond het ook fijn
om Ruby, jullie labrador, mee te nemen. Dus misschien iets dichterbij.
We liepen nog even door mijn appartement om te
kijken of je nog iets leuks zag voor je nieuwe stek. Je zei:
‘Ja, ik zie wel wat, maar we hebben eigenlijk
geen plaats. Ik zal eens met Mariska overleggen.’
Je was altijd een grote steun voor me als ik
verdrietig was.
Je belde me zelfs zo nu en dan in je pauze van
je werk.
Je stond zo optimistisch en vrolijk in het
leven.
Je was zo makkelijk en vriendelijk in de
omgang.
Je had een lief karakter.
Je deed geen vlieg kwaad en probeerde het iedereen
naar de zin te maken.
Je grote hobby was reizen. Australië was je
lievelingsland waar je je helemaal thuis voelde. Je woonde tien jaar in Perth
en omgeving en hebt daarvan het laatste jaar rondgereisd door heel Australië en
de Outback vond je geweldig. Hoe minder onverharde wegen hoe fijner.
Alles wat hier gebeurd is de laatste drie jaar
heeft jou teruggebracht naar Nederland, hier woonde je de laatste twee jaar.
Autorijden vond je ook prachtig. Het kon niet
ver genoeg zijn. En toen je nog klein was vond je in de ‘file staan’ geweldig.
Maar daar kwam je van terug.
Een van mijn dierbare herinneringen is dat jij
plotseling voor onze deur stond in Voorschoten vanuit Australië. Zomaar om ons te verrassen. En je zus Nicole
speelde het spel mee. Zij haalde je op van Schiphol en bracht je hier. We waren
enorm verrast en trots.
De berichtjes en bloemenzee, aanwezigheid van
vrienden en familie zeggen genoeg over wat voor persoon jij was. De
belangstelling was overweldigend en tot grote steun voor ons.
De mooie toespraak van je zus Nicole. De mooie
woorden van je vriend Rob.
En Mariska die de moed had om toch te spreken
ondanks de moeite die het haar kostte.
Ik weet lieve Marc dat jij het liefste hebt
dat ik doorga met mijn leven.
Dat je mij ziet dansen en gelukkig zijn. Ik zal
mijn best doen.
Het ga je goed lieve Marc.
Wat ga ik jou, je humor en je lach missen.
Geef papa een dikke knuffel van ons.
Liefs Mama XXX
